Ik ben gister naar North Sea Jazz geweest en heb er geweldige bassisten (en andere muzikanten) gehoord. Bijna iedereen speelde op spullen van Markbass; blijkbaar werden die door de organisatie als standaard neergezet.
Frank McComb
bassist : Glenn Gaddum
bas : zag er uit als een boutique/edelbas; geen idee welk merk
versterking : Markbas versterker en kasten
McComb speelt soul-jazz alla Donny Hathaway en Stevie Wonder; met zo' n heerlijk Fender Rhodes orgeltje. De ritme sectie was geweldig! Glenn Gaddum speelt lekker in de pocket en heeft een goeie moderne sound. Blijkt ook nog een Nederlander te zijn ook! Samen met de drummer is het de ritmesectie van Boris. Zo zie je maar; die Boris weet wat-ie doet.
We waren niet van plan het hele concert van Frank McComb te kijken, maar het was zo goed dat we toch gebleven zijn.
Victor Wooten
bassist(en) : Victa (natuurlijk) en Anthony Wellington
bas : Beide op fodera's
versterking : Victor op volgens mij een Aguilar buizenamp met Hartke kasten; Anthony met Aguilar Amp (AG500) en Aguilar kasten (DB-serie)
Niet het hele concert gezien (zaten nog bij Frank McComb); ik was niet onder de indruk eerlijk gezegd, het basgeluid was niet mooi (geen laag; veel hoog en hoog-mid) en ik vond het allemaal een beetje rommelig gepiel eerlijk gezegd. Dieptepunt was de gitaarsolo van broer Reggie Wooten; onduidelijke licks gespeeld met een ton aan distortion en dat geslap op de gitaar is geinig voor zo'n 10 seconden; maar ook echt niet langer. Het moment waarop Victor alleen een ballad speelde was dan wel weer zeer OK.
Freddy Cole
bassist : Elias Bailey
bas : Contrabas
versterking : Markbass versterker en Markbass 4*10 kast; ook de gitarist speelde op Markbass!
Freddy Cole speelt ouderwetse op zang gebaseerde jazz-liedjes. Cole is al een oud baasje; en hij zingt de nummers heel 'breekbaar'. Elias begeleidt perfect; nergens op de voorgrond maar wel lekker swingen.
Jose James
bassist : Neville Malcolm
bas : Contrabas
versterking : Markbass versterker en Markbass kasten
Maar een kleine twintig minuten van dit concert gezien; maar het smaakte naar meer. Neville wist een lekkere diepe sound uit zijn bas te halen.
Sharon Jones and the Dap-kings
bassist : Gabriel Roth
bas : een oude Carvin bas
versterking : Markbass amp en Markbass kasten
Dit vond ik helemaal te gek...tijdens de soundcheck speelden bassist en drummer al losjes wat stukjes samen en dat groovde al meteen. De Carvin bas klonk op zich zelf niet geweldig maar bleek in de band volledig tot z'n recht te komen. Met een piek in het mid-laag prikte het overal mooi doorheen. Op de beste momenten waren de dap-kings als band echt groovend zonder individueel uit te blinken, de band als 1 organisme zeg maar.
Bassisten op North Sea Jazz
-
wombatboter
- Berichten: 22645
- Lid geworden op: 29 jan 2007, 23:03
Heb ook net naar het beeldverslag gekeken dat ik had opgenomen en dat zijn altijd vitamienen voor mijn hersenen...goed tegengif voor al die rommel die ik via de radio moet slikken.
Chaka Khan was ongelofelijk met een hele straffe groep en mega-backings. Straffe bassist ook met een MTD als ik me niet vergis.
Wat een arrangementen, wat een sound...
Fred McComb dus met die Nederlander op een F bas... vond het goed gespeeld maar mijn voet bewoog niet onder mijn deken en dat is bij nogal de norm voor soul en funk. Misschien hadden ze het niet mogen zeggen dat het niet zijn eigen band was maar ik miste groepsgevoel, het klonk zoals een perfect spelende jazz conservatorium-groep waaraan niets scheelt maar die me ook niet raakt. Wat te netjes, vond ik.
George Benson : hoeveel talent kan iemand hebben : zingen en gitaarspelen op een interstellair niveau.. Gitaarwerk was adembenemend maar jammer van de cheesy ballad "Nothings gonna change..."
Straffe ritmesectie maar bassist was me iets te veel aan de Prozac
Jill Scott : drummer vond ik iets te druk en overdreven maar best genietbare band.. Waar halen ze toch altijd zo een groove vandaan die wij maar niet kunnen neerzetten ?
Bootsy Collins met zijn James Brown-tribute lijkt me toch wat te veel lijkenpikkerij en een reden om nog eens met de hele rimram op toernee te kunnen gaan...Zijn ex vrouw met de Brown tatoeage leek me ook nogal licht-opportunistisch en dat gezeik over "the one" hing ook mijn keel uit en dient niet als een antwoord op élke vraag.
"Is James Brown the King of the "Beating up your wife" -Club ?" "Yes, the One !"
Tower of Power was stomend en geweldig en wat is dat toch een ongelofelijk ritmetandem met die onnavolgbare Rocco Prestia, heel de band is een genot voor het oor.
Goeie reportage, soms wat spijtig van de beeldregie die iets teveel inzoomt op het publiek en die zwarte presentator vind ik ook maar niks en veel te familiair...
Chaka Khan was ongelofelijk met een hele straffe groep en mega-backings. Straffe bassist ook met een MTD als ik me niet vergis.
Wat een arrangementen, wat een sound...
Fred McComb dus met die Nederlander op een F bas... vond het goed gespeeld maar mijn voet bewoog niet onder mijn deken en dat is bij nogal de norm voor soul en funk. Misschien hadden ze het niet mogen zeggen dat het niet zijn eigen band was maar ik miste groepsgevoel, het klonk zoals een perfect spelende jazz conservatorium-groep waaraan niets scheelt maar die me ook niet raakt. Wat te netjes, vond ik.
George Benson : hoeveel talent kan iemand hebben : zingen en gitaarspelen op een interstellair niveau.. Gitaarwerk was adembenemend maar jammer van de cheesy ballad "Nothings gonna change..."
Straffe ritmesectie maar bassist was me iets te veel aan de Prozac
Jill Scott : drummer vond ik iets te druk en overdreven maar best genietbare band.. Waar halen ze toch altijd zo een groove vandaan die wij maar niet kunnen neerzetten ?
Bootsy Collins met zijn James Brown-tribute lijkt me toch wat te veel lijkenpikkerij en een reden om nog eens met de hele rimram op toernee te kunnen gaan...Zijn ex vrouw met de Brown tatoeage leek me ook nogal licht-opportunistisch en dat gezeik over "the one" hing ook mijn keel uit en dient niet als een antwoord op élke vraag.
"Is James Brown the King of the "Beating up your wife" -Club ?" "Yes, the One !"
Tower of Power was stomend en geweldig en wat is dat toch een ongelofelijk ritmetandem met die onnavolgbare Rocco Prestia, heel de band is een genot voor het oor.
Goeie reportage, soms wat spijtig van de beeldregie die iets teveel inzoomt op het publiek en die zwarte presentator vind ik ook maar niks en veel te familiair...
what fools these mortals be
-
Bazz Lightyear
- Berichten: 5354
- Lid geworden op: 27 okt 2007, 17:44
Re: Bassisten op North Sea Jazz
Glenn is de jonge getalenteerde zoon van pianist/producer Glenn Gaddum sr. Drummer Tim Dudek (uit Duitsland) is net zo getalenteerd en speelt ook met Giovanca. Hij viel wel eens bij ons in en dat speelde altijd heel lekker. Toetseniste Ferial Karamat Ali is en van de beste pianisten van Nederland, punt. Percussionist Bart Fermie is ook een oude bekende; speelde jaren lang met José Koning etec etc.JumpKing schreef: bassist : Glenn Gaddum
bas : zag er uit als een boutique/edelbas; geen idee welk merk
versterking : Markbas versterker en kasten
McComb speelt soul-jazz alla Donny Hathaway en Stevie Wonder; met zo' n heerlijk Fender Rhodes orgeltje. De ritme sectie was geweldig! Glenn Gaddum speelt lekker in de pocket en heeft een goeie moderne sound. Blijkt ook nog een Nederlander te zijn ook! Samen met de drummer is het de ritmesectie van Boris. Zo zie je maar; die Boris weet wat-ie doet.
We waren niet van plan het hele concert van Frank McComb te kijken, maar het was zo goed dat we toch gebleven zijn.
Deze band doet niets onder voor heel wat van de Amerikaanse acts op het festival!
En hetzelfde geldt ook voor de Nederlandse begeleiding van Gino Vanelli die avond, met Theo de Jong op bas.
-
wombatboter
- Berichten: 22645
- Lid geworden op: 29 jan 2007, 23:03
Tja... ik heb alle respect voor die muzikanten en ik heb het nog eens opnieuw bekeken en mijn voet tikt alweer niet mee... Dat wil zeker niet zeggen dat het niet goed is maar het pakt me helaas niet..
De stukken die ze uitgezonden hebben van McComb vond ik niet vet genoeg en vond ik gewoon goedgespeeld (wel lekker strak) maar ik wil gewoon méér.
Ik heb het er gisteren en vandaag nog over gehad met enkele andere muzikanten en we waren het er merkwaardig genoeg allemaal over eens dat die Amerikaanse drummers gewoon een ander soort zijn waaraan in Belgie alleszins niemand kan tornen.. Het is een andere feel, het is heftiger, minder gereserveerd... ik hou er wel van. Misschien heeft het iets met hun trots te maken dat ze zo anders spelen..
Gisteren speelde ik met een drummer die vorig jaar met Chaka Khan gespeeld had en die had toen haar eigen bassist mee en hij zei dat hij nog nooit met een bassist van dat niveau gespeeld had alhoewel hij met iedereen in Belgie al heeft gespeeld..Hij zei dat het een totaal andere aanpak was en dat die bassist heel druk speelde maar harmonisch en ritmisch ver vooruit zat op wat wij gewoon zijn.
Als ik kijk naar Jill Scott en andere funk-acts regent het gewoon straffe drummers en bassisten en vind ik ons letterlijk en figuurlijk wat meer kleurloos..Hier in Belgie heb je alleen maar Patrick Dorcean een beetje in die klasse maar die komt dan weer van Haiti...
Vanavond alweer een goeie uitzending gezien met Herbie Hancock (Colaiuta op drums) Christina Branco en die charmante Cleo Laine,
Alicia Keys was ook wel klasse...
Koude douche is als je daarna overschakelt naar TMF voor een verslag van Rock Werchter. Klinkt opeens allemaal vulgair en ordinair maar morgen went dat wel weer.
De stukken die ze uitgezonden hebben van McComb vond ik niet vet genoeg en vond ik gewoon goedgespeeld (wel lekker strak) maar ik wil gewoon méér.
Ik heb het er gisteren en vandaag nog over gehad met enkele andere muzikanten en we waren het er merkwaardig genoeg allemaal over eens dat die Amerikaanse drummers gewoon een ander soort zijn waaraan in Belgie alleszins niemand kan tornen.. Het is een andere feel, het is heftiger, minder gereserveerd... ik hou er wel van. Misschien heeft het iets met hun trots te maken dat ze zo anders spelen..
Gisteren speelde ik met een drummer die vorig jaar met Chaka Khan gespeeld had en die had toen haar eigen bassist mee en hij zei dat hij nog nooit met een bassist van dat niveau gespeeld had alhoewel hij met iedereen in Belgie al heeft gespeeld..Hij zei dat het een totaal andere aanpak was en dat die bassist heel druk speelde maar harmonisch en ritmisch ver vooruit zat op wat wij gewoon zijn.
Als ik kijk naar Jill Scott en andere funk-acts regent het gewoon straffe drummers en bassisten en vind ik ons letterlijk en figuurlijk wat meer kleurloos..Hier in Belgie heb je alleen maar Patrick Dorcean een beetje in die klasse maar die komt dan weer van Haiti...
Vanavond alweer een goeie uitzending gezien met Herbie Hancock (Colaiuta op drums) Christina Branco en die charmante Cleo Laine,
Alicia Keys was ook wel klasse...
Koude douche is als je daarna overschakelt naar TMF voor een verslag van Rock Werchter. Klinkt opeens allemaal vulgair en ordinair maar morgen went dat wel weer.
Laatst gewijzigd door wombatboter op 14 jul 2008, 01:11, 1 keer totaal gewijzigd.
what fools these mortals be
-
wombatboter
- Berichten: 22645
- Lid geworden op: 29 jan 2007, 23:03
-
Spinal Tap
- Berichten: 3039
- Lid geworden op: 22 jan 2005, 12:57
Ik ken Glenn nog van het Conservatorium. Te gekke bassist. Maar dat kwam misschien niet helemaal over op tv. Had daar een meer dienende rol, en dat was prima.
Vond die McComb ook niet overtuigend. Nieuwe Donny Hathaway? Eh nee, niet echt.
Ik begaf mij vrijdag op NSJ.
Het metropool Orkest met een tribute voor Joe Zaniwul.
Erg sfeervol, en mooie arrangementen. Miste soms wel de spanning die de orginele versies wel hebben.
Erskine op drums (
) en Victor Bailey op bas.
Richard Bona deed ook nog een nummer mee.
Hoogtepunt van de avond. Herbie Hancock Quintet!
Absolute sterrenband.
Vinnie Colaiuta - Drums
Dave Holland - Bas
Chris Potter - Saxafoon
Iets teveel grote hits show (nee, geen Rockit) maar Cantaloupe Island klinkt zelfs met Colaiuta erg fris. Speelde in een erg intieme zaal. En samenspel was top. Potter is een jonge Wayne Shorter, en paste perfect in de band.
Slot, en absoluut dieptepunt: Bootsy Collins.
Weinig Bootsy (eerst een half uur durend gedateerd voorprogramma )
Daarna geen Bootsy optreden, maar een tribute voor James Brown.
De oude bandleden van The Godfather begeleiden onder andere een labiele weduwe, en manteldrager (geen grapje) van funky James.
Treurige vertoning, en voelde me ook enigzins opgelicht.
Was totaal een prima avond, maar Bootsy kan de pot op.
Vond die McComb ook niet overtuigend. Nieuwe Donny Hathaway? Eh nee, niet echt.
Ik begaf mij vrijdag op NSJ.
Het metropool Orkest met een tribute voor Joe Zaniwul.
Erg sfeervol, en mooie arrangementen. Miste soms wel de spanning die de orginele versies wel hebben.
Erskine op drums (
) en Victor Bailey op bas.Richard Bona deed ook nog een nummer mee.
Hoogtepunt van de avond. Herbie Hancock Quintet!
Absolute sterrenband.
Vinnie Colaiuta - Drums
Dave Holland - Bas
Chris Potter - Saxafoon
Iets teveel grote hits show (nee, geen Rockit) maar Cantaloupe Island klinkt zelfs met Colaiuta erg fris. Speelde in een erg intieme zaal. En samenspel was top. Potter is een jonge Wayne Shorter, en paste perfect in de band.
Slot, en absoluut dieptepunt: Bootsy Collins.
Weinig Bootsy (eerst een half uur durend gedateerd voorprogramma )
Daarna geen Bootsy optreden, maar een tribute voor James Brown.
De oude bandleden van The Godfather begeleiden onder andere een labiele weduwe, en manteldrager (geen grapje) van funky James.
Treurige vertoning, en voelde me ook enigzins opgelicht.
Was totaal een prima avond, maar Bootsy kan de pot op.
-
wombatboter
- Berichten: 22645
- Lid geworden op: 29 jan 2007, 23:03
-
Spinal Tap
- Berichten: 3039
- Lid geworden op: 22 jan 2005, 12:57
-
basloze fret
- Berichten: 4578
- Lid geworden op: 14 jun 2008, 12:32
Ik was er ook op zaterdag. Geweldig programma.
nummer 1 was absoluut de contrabassist van Pat Metheny: Chris Mc Bright.
Hierdoor was ik echt verast, want ik kende hem niet. Hij gaf daarna ook nog een clinic en dat was ook heel leuk. Echt een van de betere contrabassisten van dit moment.
Victor Wooten en Richard Bona niet gezien, er waren andere dingen die ik interessanter vond.
Bassist van Chaka Khan vond ik ook heel goed.
Tower of Power vond ik erg tegenvallen. Ik vind Rocco geweldig, maar in de zaal was alleen maar een doffe onduidelijke dreun te horen, absoluut geen toon uit te ontdekken. Dat is wel vaker zo bij TOP en dat is een slechte zaak want de baslijnen zijn super, daar draait voor mij deze muziek juist om. Als ik hier geen bas hoor vind ik er bar weinig aan eerlijk gezegd. Na 10 minuten ben ik gegaan, zonde van de tijd.
Nog een verassing: de groep Acoustic Ladyland.
Dit is een soort punkjazz, harde punk gemengd met free jazz, ja het kan!
en de enige bassiste die ik gezien heb die dag. Lekker snoeihard met een plectrum op een Musicman raggen met een overstuurd geluid, erg anders dan alle nette jazz en fusion van de rest van de dag. Het leek bijna Lowlands. Ik vond het heel orgineel in ieder geval.
North Sea is wel echt duur maar je krijgt dan ook waar voor je geld.
Op Pinkpop moest ik moeite doen om ook maar 1 goede band te zien, en hier moest ik moeite doen om 1 slechte band te zien, het was gewoon allemaal goed. En dan moest ik nog veel overslaan omdat je niet alles kan zien. Je ziet gewoon echt het niveauverschil tussen deze muzikanten en die van de doorsnee rockband op Pinkpop. Zo zie je dat theorie studeren en oefenen toch zin heeft. Nodigt uit tot discussie. Volgend jaar weer!
nummer 1 was absoluut de contrabassist van Pat Metheny: Chris Mc Bright.
Hierdoor was ik echt verast, want ik kende hem niet. Hij gaf daarna ook nog een clinic en dat was ook heel leuk. Echt een van de betere contrabassisten van dit moment.
Victor Wooten en Richard Bona niet gezien, er waren andere dingen die ik interessanter vond.
Bassist van Chaka Khan vond ik ook heel goed.
Tower of Power vond ik erg tegenvallen. Ik vind Rocco geweldig, maar in de zaal was alleen maar een doffe onduidelijke dreun te horen, absoluut geen toon uit te ontdekken. Dat is wel vaker zo bij TOP en dat is een slechte zaak want de baslijnen zijn super, daar draait voor mij deze muziek juist om. Als ik hier geen bas hoor vind ik er bar weinig aan eerlijk gezegd. Na 10 minuten ben ik gegaan, zonde van de tijd.
Nog een verassing: de groep Acoustic Ladyland.
Dit is een soort punkjazz, harde punk gemengd met free jazz, ja het kan!
en de enige bassiste die ik gezien heb die dag. Lekker snoeihard met een plectrum op een Musicman raggen met een overstuurd geluid, erg anders dan alle nette jazz en fusion van de rest van de dag. Het leek bijna Lowlands. Ik vond het heel orgineel in ieder geval.
North Sea is wel echt duur maar je krijgt dan ook waar voor je geld.
Op Pinkpop moest ik moeite doen om ook maar 1 goede band te zien, en hier moest ik moeite doen om 1 slechte band te zien, het was gewoon allemaal goed. En dan moest ik nog veel overslaan omdat je niet alles kan zien. Je ziet gewoon echt het niveauverschil tussen deze muzikanten en die van de doorsnee rockband op Pinkpop. Zo zie je dat theorie studeren en oefenen toch zin heeft. Nodigt uit tot discussie. Volgend jaar weer!
Laatst gewijzigd door basloze fret op 14 jul 2008, 10:11, 1 keer totaal gewijzigd.